Kabirde İlk Gece (Zalimler İçin Yaşasın Cehennem)

İşte reddettikleri ve önünde eğilmekten kaçındıkları Allah’ın emri
karşısında istemeyerekte olsa boyun eğiyorlar ve secdeye
kapanıyorlardı. Zebanilerin çektiği zincirlerin ucunda ateş çukurlarına
doğru ilerliyorlardı. Çırpınıyorlar ve kurtulmak istiyorlardı. Ama
burasının tek sahibi ve gücün kuvvetin tek hâkimi Allah’tı. Burada
irade geçerli değildi. Dünyada kendilerine sunulan irade lütfunu
hakkıyla kullanamadıkları için burada sürünenlerden olmuşlardı. Bir
taraftan zebanilerin çektikleri zincirlerin ucunda sürünürken, diğer
taraftan çelik kamçılar sırtlarında yankılanıyordu.

Eğmedikleri
başlar yerlerde sürünüyordu. Hezeyanları gökleri inletiyor ama bir
karşılık veren olmuyordu. Yalnızdılar. Taptıkları putlar başta olmak
üzere putlaştırılan insan ve eşyalar onlardan çooook uzaklardaydı. Ama
onlar da tek başlarına azap girdaplarına doğru ilerliyorlardı.

Bir
bir kendileri için hazırlanmış ateş çukurlarının içlerine doğru
batıyorlardı. Ateş yavaş yavaş ayaklarından başlayarak tüm bedenlerini
kuşatıyor ve sonunda başları da kayboluyordu. Battıkları yerde ateş
kabarcıkları oluşuyordu. Dünya zamanıyla ne kadar kalındığı bilinmez
bir süre sonra tekrar başları zebanilerin çektiği zincirlerin ucunda
görünmeye başlıyordu. Ancak bu sefer görüntü dehşetin ötesindeydi.

“Ateş yüzlerini yakar; orada suratları çirkin ve gülünç bir halde bulunurlar.”(Müminun/104)

Bu
sırada gökten bir kapı açılır ve gözlerin görmediği derecede muhteşem
bir güzellik yansır. Gözler şaşkınlıktan sanki yukarıya asılı kalmış
gibidir. Cennetteki huri eşlerinin yanında ırmakların kenarında gezen
soğuk su pınarlarından içen inananlar kendilerine bakıp gülüyordu.
Kimin alaya edilecek durumda olduğunu sorarcasına mütebessimdiler.
Öylesine göz alıcıydı ki çeşit çeşit ırmaklar bal, şarap, süt ve su
ırmakları ayaklarının altından akıyordu.

Ateş ehli son bir umutla onlara doğru haykırmaya başladılar;

“Suyunuzdan veya Allah'ın size verdiği rızıktan biraz da bize verin!” diye seslenirler.” (Araf/50)

Küçümsedikleri,
alaya aldıkları ve tek Allah’a inandıkları için işkence ettikleri
insanlardan şimdi aman diliyorlardı. Birçok tanrıyı teke indirdikleri
için dalga geçtikleri, zavallı ve çağdışı gördükleri, sevksiz
değerlendikleri insanlardan şimdi aman dileniyor sahip oldukları
güzelliklerden bir parça olsun kendilerine vermelerini istiyorlardı. Bu
da azabın farklı bir boyutuydu. Ama şimdi onlar bir insanın sahip
olabileceği en büyük mutluluğa, servete ve güzelliğe sahiptiler.
Dünyada kendileriyle alay eden insanların o iğrenç görüntüleri
karşısında inananlar şöyle derler;

“Allah bunları kâfirlere haram kılmıştır,” (Araf/50)

Dünyada
haramı, günahı hiçe sayanlara, Allah’a ortaklar koşanlara, şehveti ve
isyanı doğal karşılayanlara, inananlarla alay edip, onlara sadece bir
Allah’a inandıkları için işkence edenlere ahirette güzelliklerin hepsi
haram kılınmıştır. Ve asla bu güzelliğe sahip olamayacaklardır. Bu
sözleri söyledikten sonra cennet yavaşça cehennemin üzerinden çekilir.
Etraf tekrar eski karanlığına ve kızıl alevlerin saçtığı dehşet
görüntüsüne bürünür. Gözler kocaman kocaman olmuştur. Allah’ın emirleri
karşısında hoşnutsuzluklarını her hallerinden belli ediyorlardı. Şimdi
her halleri isyanlarının görüntüsü kadar çirkindi.

Cennetliklerin
içinde yaşadığı güzellikleri gördüklerinde onların içinde yaşadığı
güzelliklerden bir nebze istemişlerdi. “Su” demişlerdi. İşte o sırada
başlarının üzerinden hayretten açık kalan ağızlarının içine ateş
şelalesinin üzerinden koca kazanlarla kaynar sular akıtılır. Bu şekilde
susuzluklarının giderilmesi istenir. Ama öyle bir sudur ki ağızlarından
indikten sonra ta bağırsaklarını parça parça ederek ayaklarının
altından ateş çukurlarına akar.

“O gün bir takım yüzler
zelildir, durmadan çalışır, (fakat boşuna) yorulur, kızgın ateşe girer.
Onlara kaynar su pınarından içirilir.” (Gaşiye/3)

“Hücrelere işleyen kavurucu bir sıcaklık ve kaynar su” (Vakıa/42)

“Sonra kendileri için onun üzerinde kaynar su karıştırılmış bir içkileri de vardır.”(Saffat/67)

“Başları üstünden de kaynar su dökülür.” Hac/19

“Azgınların
barınacağı yerdir (cehennem).(Azgınlar) orada çağlar boyu kalacaklar.
Orada bir serinlik ya da (susuzluk gideren) bir içecek tatmazlar,
Kaynar su ve irin(tadarlar).Ancak (dünyada yaptıklarına) uygun karşılık
olarak. Çünkü onlar hesap gününü (geleceğini) ummazlardı. Bizim
ayetlerimizi yalanladıkça yalanlamışlardı. Biz ise her şeyi bir kitapta
sayıp yazmışızdır. Tadın! Bundan sonra yalnızca azabınızı
arttıracağız.” (Nebe/22-30)

Serinlikler, gölgelikler
eğlendikleri gününü gün ettikleri şehvet oyuncakları, servetler,
saraylar, holdingler, makamlar mevkiler edindikleri sürüyle tanrılar
hep gerilerde kalmıştı. Adını kullanarak servet edindikleri tanrıcıklar
şimdi kendilerinden çok uzaklarda cehennemin ta göbeğindeydiler.
Karınları suyla doymayınca kendilerine zakkum ağacından hazırlanmış en
nadide yiyecekler sunuluyordu. Daha ateşin acısından ve kaynar suyun
hararetinden kurtulmamışlardı ki birden zebanilerin önlerine sürdüğü
yiyecekleri yemeye başladılar. Ateşten yanmış ağızları zakkumun dikenli
yiyecekleriyle parça parça oluyordu. Allah2a ortak koşmanın ve O’na
isyan etmenin bedeli ödeniyordu. Dünyada yaptıkları davranışları göre
tasarlanmış bir dünyadaydılar. Peygamberler, âlimler, müceddidler ve
daha nice hidayet önderi insanlar uyarmıştı ama fayda vermemişti. Şimdi
pişmanlıkta fayda vermiyor ve kaynar sudan sonra zakkum ağacının
dikenli yiyeceklerini afiyetle yemek zorunda kalıyorlardı;

“Onlar için kuru dikenden başka yemek yoktur, o ise ne besler ne de açlığı giderir.” (Gaşiye/6–7)

“Siz
ey sapıklar, yalancılar! Elbette bir ağaçtan, zakkum ağacından
yiyeceksiniz. Karınlarınızı ondan dolduracaksınız. Üstüne de kaynar
sudan içeceksiniz. Susamış develerin suya saldırışı gibi içeceksiniz.
İşte ceza gününde onlara sunulacak ziyafet budur! Sizi biz yarattık.
Tasdik etmeniz gerekmez mi?” (Vakıa/51–57)

“Şüphesiz zakkum
ağacı, günahkârların yemeğidir. O, karınlarda maden eriyiği kaynar,
sıcak suyun kaynaması gibi. (Allah zebanîlere emreder): Tutun onu!
Cehennemin ortasına sürükleyin! Sonra başına azap olarak kaynar su
dökün! (Ve deyin ki:) Tat bakalım. Hani sen kendince üstündün,
şerefliydin! İşte bu, şüphelenip durduğunuz şeydir.” (Duhan/43–50)

“Şimdi
ziyafet olarak, cennet ehli için anılan bu nimetler mi daha hayırlı,
yoksa zakkum ağacı mı? Biz onu (zakkumu) zalimler için bir fitne
(imtihan) kıldık. Zira o, cehennemin dibinde bitip yetişen bir ağaçtır.
Tomurcukları sanki şeytanların başları gibidir.(Cehennemdekiler) ondan
yerler ve karınlarını ondan doldururlar. Sonra zakkum yemeğinin üzerine
onlar için, kaynar su karıştırılmış bir içki vardır. Sonra kesinlikle
onların dönüşü, çılgın ateşe olacaktır. Kuşkusuz onlar atalarını
dalâlette buldular. Şimdi de kendileri onların peşlerinden
koşturuyorlar.” (Saffat/62–70)

Yüz çevirmenin nelere mal
olacağının apaçık ortaya çıkacağı gün Allah’a ortak koşanların
bunlardan kaçışı olmayacaktır. Ateş, kaynar su ve dikenli yiyecekler…
İnkâr, şirk ve isyana mukabil hazırlanmış en nadide ziyafet sofraları
Allah’a ortak koşanları beklemektedir. Artık ateşin azabına derileri
bağışıklık kazandığı hissine büründüğü zaman derileri değiştirilecek ve
azabı kat kat artacaktır;

“Ayetlerimize karşı inkâra sapanları
şüphesiz ateşe sokacağız. Derileri yanıp döküldükçe, azabı tadmaları
için onları başka derilerle değiştireceğiz. Gerçekten, Allah, güçlü ve
üstün olandır, hüküm ve hikmet sahibidir.” (Nisa/56)

Kurtuluş
ümidi sona ermiştir ve kaçış mümkün değildir. Belki derilerimiz alışır
da azabın şiddetinden emin oluruz ümitleri de sona ermişti. Son bir
çare olarak ortak koştukları ve tekliğini ve yüceliğini takdir
etmedikleri Rablerine yönelir ve O’ndan bir şans daha isterler;

“Derler
ki: Rabbimiz! Azgınlığımız bizi alt etti; biz, bir sapıklar topluluğu
idik. Rabbimiz! Bizi buradan çıkar. Eğer bir daha (ettiklerimize)
dönersek, artık belli ki biz zalim insanlarız. Buyurur ki: Alçaldıkça
alçalın orada! Bana karşı konuşmayın artık! Zira kullarımdan bir
zümre: Rabbimiz! Biz iman ettik; öyle ise bizi affet; bize acı! Sen,
merhametlilerin en iyisisin, demişlerdi. İşte siz onları alaya aldınız;
sonunda onlar (ile alay etmeniz) size beni yâdetmeyi unutturdu, siz
onlara gülüyordunuz. Bugün ben onlara, sabrettiklerinin karşılığını
verdim; onlar, hakikaten muratlarına erenlerdir.”(Müminun/104-111)

İşte
dünya hayatı ve yaptıklarımızın karşılığı ahiret… Hasret ve pişmanlık
duyguları yakıp kavuruyor. Ancak hiçbir fayda sağlamıyor. Çünkü burası
pişmanlık ve af dileme, durumu düzeltme mekânı değil yapılanların
karşılığının alınacağı mekândır. Allah’a ortak koşan müşrikler ve
inkâra yönelen kâfirler asla kurtuluş yolu bulmayacaklardır. Allah’a
çeşitli varlıkları denk tutanları sonu cehennemin alevleri içinde,
irin, kaynar su ve zakkum ağacının karınları delik deşik eden
acılarıyla hazırlanmış bir ziyafet olacaktır. Kapı kapandı. Müşrikler
yaptıklarının karşılığı azaplarıyla baş başa kaldılar.

Paylaşım için saol