EFENDİME ŞİİRİ

EFENDİME


Ahlarım göğe çıkmış, hüzünler perde perde

Bir vuslat şarkısıdır dillenir bu yürekte

Mesafeler çok uzun yolculuk var öteye

Düşlerim sana muhtaç, o kutlu nefesine…

Günahlarla diz çökmüş kalbim prangalarda

Şu aciz sessizliğim duy neler söyler Sana;

Kimse merhem olmuyor bu onulmaz yarama

Ümitlerim kırık, dökük Veysel yorgunluğunda…

İçimde kutsal nazarının acı sancısı

Seni söyler kirpiklerim tıpkı yağmur damlası

Alevlenir gönlümde aşk ateşinin hası

Bitsin N’olur artık hasretlerimin yası…

Rüyalarımda bile En Güzel olan Sensin

Cennetlerde yıkanmış narin bir menekşesin

Solmamaya yemin etmiş bahar Sensin, gül Sensin

"Hızır eli, Hak habibi, Dostların sahibisin"…

Kıyılarıma vurdukça hicran ben seni arıyorum

Sonsuz gayyalardayım elini bekliyorum

Yokluğunun hastasıyım adınla yanıyorum

Can değil, canan değil tek seni istiyorum…

Dualarımın özü, candamarımda kansın

Aşkınla öyle oldur görenler mecnun sansın

Gönül tahtıma buyur ruhum senle taçlansın

Nefsim gafletle geçen günlerinden utansın…

Ah! Duysam duyabilsem “ümmetim” değişini

Bakışlarında görsem cennetin neşvesini

Silerim işte o an tüm dünya sevgisini

Yeter ki kabul buyur yakine vardır beni

Yeter ki kabul buyur lütfuna erdir beni ...

Paylaşım için saol